maryam99

میل جنسی زنان به طور طبیعی در طول سال ها در نوسان است. بالا و پایین ها معمولاً با شروع یا پایان یک رابطه یا با تغییرات عمده زندگی مانند بارداری، یائسگی یا بیماری همزمان است. برخی از داروهای مورد استفاده برای اختلالات خلقی نیز می توانند باعث کاهش میل جنسی در زنان شوند.

اگر بی علاقگی شما به رابطه جنسی ادامه یابد یا برگردد و باعث ناراحتی شخصی شود، ممکن است به وضعیتی به نام اختلال علاقه/برانگیختگی جنسی مبتلا باشید.

اما برای کمک گرفتن لازم نیست این تعریف پزشکی را رعایت کنید. اگر میل جنسی کم یا کاهش میل جنسی شما را آزار می دهد، تغییراتی در سبک زندگی و تکنیک های جنسی وجود دارد که ممکن است شما را بیشتر در خلق و خوی قرار دهد. برخی از داروها نیز ممکن است نویدبخش باشند.

علائم

اگر می خواهید کمتر از شریک زندگی خود رابطه جنسی داشته باشید، هیچ یک از شما لزوماً خارج از هنجار افراد در مرحله زندگی خود نیستید - اگرچه تفاوت های شما ممکن است باعث ناراحتی شود.

به طور مشابه، حتی اگر میل جنسی شما ضعیف تر از گذشته باشد، ممکن است رابطه شما قوی تر از همیشه باشد. هیچ عدد جادویی برای تعریف کم میل جنسی وجود ندارد و در بین زنان متفاوت است.

علائم کاهش میل جنسی در زنان عبارتند از:

عدم علاقه به هر نوع فعالیت جنسی، از جمله خودارضایی

هرگز یا فقط به ندرت تخیلات یا افکار جنسی نداشته باشید

نگران نبودن فعالیت جنسی یا تخیلات خود هستید

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر از تمایل کم خود به رابطه جنسی نگران هستید، با مشاوره جنسی فمیلیکو صحبت کنید. راه حل می تواند به سادگی تغییر دارویی باشد که مصرف می کنید و بهبود شرایط مزمن پزشکی مانند فشار خون بالا یا دیابت.

علل

میل به رابطه جنسی مبتنی بر تعامل پیچیده بسیاری از چیزهایی است که بر صمیمیت تأثیر می گذارد، از جمله رفاه جسمی و عاطفی، تجربیات، باورها، سبک زندگی و رابطه فعلی شما. اگر در هر یک از این زمینه‌ها مشکلی دارید، می‌تواند بر تمایل شما به رابطه جنسی تأثیر بگذارد.

علل فیزیکی

طیف گسترده ای از بیماری ها، تغییرات فیزیکی و داروها می توانند باعث کاهش میل جنسی شوند، از جمله:

• مشکلات جنسی

اگر در حین رابطه جنسی درد دارید یا نمی توانید به ارگاسم برسید، میل شما به رابطه جنسی را کاهش می دهد.

• بیماری های پزشکی

بسیاری از بیماری های غیرجنسی می توانند بر میل جنسی تأثیر بگذارند، از جمله آرتریت، سرطان، دیابت، فشار خون بالا، بیماری عروق کرونر و بیماری های عصبی.

داروها

برخی از داروهای تجویزی، به ویژه داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین، میل جنسی را کاهش می دهند.

عادات سبک زندگی

یک لیوان شراب ممکن است شما را در خلق و خوی قرار دهد، اما الکل زیاد می تواند بر میل جنسی شما تأثیر بگذارد. در مورد مواد مخدر هم همینطور است. همچنین، سیگار جریان خون را کاهش می دهد، که ممکن است برانگیختگی کسل کننده باشد.

عمل جراحي

هر گونه جراحی مربوط به سینه ها یا دستگاه تناسلی می تواند بر روی تصویر بدن، عملکرد جنسی و تمایل به رابطه جنسی تأثیر بگذارد.

خستگی

خستگی ناشی از مراقبت از کودکان خردسال یا والدین سالخورده می تواند به کاهش میل جنسی کمک کند. خستگی ناشی از بیماری یا جراحی نیز می تواند در کاهش میل جنسی نقش داشته باشد.

تغییرات هورمونی

تغییرات در سطح هورمون ممکن است تمایل شما را به رابطه جنسی تغییر دهد.

این می تواند در طول:یائسگی سطح استروژن در دوران گذار به یائسگی کاهش می یابد.

این می تواند شما را کمتر به رابطه جنسی علاقه مند کند و باعث خشکی بافت های واژن و در نتیجه رابطه جنسی دردناک یا ناراحت کننده شود.

اگرچه بسیاری از زنان هنوز رابطه جنسی رضایت بخشی در دوران یائسگی و بعد از آن دارند، برخی از آنها در طول این تغییر هورمونی دچار تاخیر میل جنسی می شوند.

بارداری و شیردهی

تغییرات هورمونی در دوران بارداری، درست بعد از بچه دار شدن و در دوران شیردهی می تواند میل جنسی را کاهش دهد.

خستگی، تغییرات در تصویر بدن، و فشارهای دوران بارداری یا مراقبت از نوزاد جدید نیز می تواند به تغییر در میل جنسی شما کمک کند.

علل روانی

وضعیت ذهنی شما می تواند بر میل جنسی شما تأثیر بگذارد. دلایل روانی بسیاری برای کاهش میل جنسی وجود دارد، از جمله:

• مشکلات سلامت روان، مانند اضطراب یا افسردگی
• استرس، مانند استرس مالی یا استرس کاری
• تصویر بدن ضعیف
• عزت نفس پایین
• سابقه سوء استفاده فیزیکی یا جنسی
• تجربیات جنسی منفی قبلی
• مسائل مربوط به رابطه

برای بسیاری از زنان، نزدیکی عاطفی مقدمه ای ضروری برای صمیمیت جنسی است. بنابراین مشکلات در رابطه شما می تواند عامل اصلی کاهش میل جنسی باشد. کاهش علاقه به رابطه جنسی اغلب در نتیجه مسائل مداوم است، مانند:

• عدم ارتباط با شریک زندگی
• درگیری ها یا دعواهای حل نشده
• ارتباط ضعیف نیازها و ترجیحات جنسی
• مسائل مربوط به اعتماد

منبع:

http://zeinab68.rozblog.com/

https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/low-sex-drive-in-women/symptoms-causes/syc-20374554

https://familico.ir/low-libido/

سعی کنید به عشق نوجوان خود فرصتی دوباره بدهید.
شاید ملاقات اولیه یا اولین برداشت شما از آنها کمتر از حد ایده آل باشد. یا شاید شما فقط جزییات شریک نوجوان خود را شنیده اید و به تعصبات یا عقاید خاصی در مورد آنها پایبند هستید.

توصیه ما در مرکز مشاوره فمیلیکو این است که تلاش کنید تا عشق نوجوان خود را بهتر بشناسید. زمان با کیفیتی را با آنها بگذرانید، سعی کنید با آنها گفتگو کنید و در مورد آنها بیشتر بدانید. سپس، فرضیات خود را در مورد آنها ارزیابی کنید.

پرهیز از سرزنش کردن نوجوان
عشق در نوجوانی از نظر روانشناسی می‌تواند خطرساز باشد. به همین دلیل توصیه می‌شود به هیچ عنوان آن‌ها را سرزنش نکنید. سرزنش والدین باعث سلب اعتماد نوجوان نسبت به شما می‌شود. پس بهتر است فرزند خود را سرزنش نکنید تا نوجوان بتواند به شما اعتماد کرده و به راحتی صحبت کند.

ایجاد رابطه دوستانه با فرزند خود و صمیمیت بیشتر
همان‌طور که می‌دانید نوجوانان با دوستان و افرادی که تفکری نزدیک به آنان دارند به خوبی ارتباط برقرار کرده و احساساتشان را با آن‌ها در میان می‌گذارند. در نتیجه در نحوه برخورد با نوجوانی که عاشق شده باید سعی کنید یک رابطه دوستانه با او تشکیل دهید و صمیمیت را افزایش دهید و او را در قالب یک دوست راهنمایی کنید.

پرهیز از جنگ و ستیز
از آنجایی که عاشق شدن در نوجوانی بسیار حساس است و باید به درستی با آن برخورد شود، نباید با جنگ و ستیز و خشونت با نوجوان رفتار کرده و او را منع کنید. زیرا با این کار باعث می‌شوید نوجوان از شما دوری کرده و بیشتر به فردی که به او علاقه‌مند است جذب شود. در نتیجه اگر پدر و مادری هستید که روی خشم خود کنترل ندارید، می‌توانید از مشاوره روانشناسی برای این کار کمک بگیرید.

اگر رابطه سمی شد، مخالفت خود را ابراز کنید.
مطمئن شوید که مثال‌ها و برداشت‌هایی را ارائه می‌دهید تا از مخالفت خود با رابطه نوجوان خود حمایت کنید. با نوجوان خود در مورد رابطه صحبت کنید تا مخالفت خود را ابراز کنید یا به آنها هشدار دهید که فکر می کنید ممکن است این رابطه سمی باشد یا بر آنها تأثیر منفی بگذارد.

اگر فکر می‌کنید که عشق نوجوانتان خطری برای ایمنی یا سلامتی او است، نوجوانتان را تشویق کنید که به رابطه پایان دهد.

تا زمانی که شریک نوجوان شما قانون را زیر پا نگذارد یا از حد خود فراتر رفته باشد، نمی توانید نوجوان خود را مجبور به پایان دادن به رابطه کنید. اما، مطمئناً می توانید امتحان کنید. زمانی که نوجوانتان بیرون می‌رود را محدود کنید، نظارت کنید که با چه کسی بیرون می‌رود و دسترسی به تلفن و اینترنت او را محدود کنید تا توانایی او در برقراری ارتباط با دوست پسر یا دوست دختر خطرناک یا ناسالم را کاهش دهید.

در صورت لزوم، نوجوان خود را به فرد جدیدی معرفی کنید.
زمانی که زمان کافی سپری شد و اگر فرزندتان پس از جدایی کمتر بدخلقی یا ناراحت به نظر می رسد، توجه نوجوان خود را به شخص جدیدی جلب کنید.

اگر نوجوان شما با فردی قرار می گیرد که شما او را قبول ندارید، جلب توجه به افراد دیگر و سایر روابط احتمالی می تواند راه خوبی برای پایان دادن به یک رابطه بد باشد و به نوجوان خود نشان دهید که افراد سالم و مثبت دیگری در دسترس هستند.

نوجوان خود را به معاشرت با دوستان دیگر یا علایق بالقوه عشقی تشویق کنید و فعالیت هایی را انجام دهید که شریک فعلی او را درگیر نمی کند تا فرصت بیشتری برای ملاقات با فرد جدید داشته باشد.

آموزش رابطه صحیح و حد و حدود آن به نوجوان
اگر نوجوان شما در حال تجربه عشق در سنین نوجوانی است و افکار ازدواج را در سر می‌پروراند، باید با او در این زمینه صحبت کنید. با او درباره مشکلاتی که در ازدواج در سن پایین وجود دارد گفتگو کنید و به او تفهیم کنید که احساسات و روابط حد و حدود خود را دارند و نباید زندگی او را به طور کامل تحت تاثیر قرار دهد. بلکه اگر قرار است این حس و رابطه حفظ شود باید به گونه‌ای باشد که باعث رشد و پیشرفت او شود نه مانع آن!

تنها نگذاشتن نوجوان
به دلیل روحیه حساس یک نوجوان و بروز احساسات شدید نباید او را تنها بگذارید. در این مواقع نوجوان به راحتی نمی‌تواند احساسات خود را بیان کند، به خلوت کردن و تنهایی تمایل دارد و مواردی از این قبیل که باعث می‌شود کودک افسرده شود و حتی به خود آسیب برساند. در نتیجه نباید او را تنها بگذارید، بلکه باید با او کاملا منطقی و با مهربانی صحبت کنید تا نوجوان شما آرام‌تر شود.

احترام به احساس نوجوان
عشق دوران نوجوانی برای اکثر افراد اتفاق افتاده است. اگر این حس را در فرزند خود مشاهده کردید باید به او احترام گذاشته و به درستی او را راهنمایی کنید. اگر از اشتباه نوجوان خود اطمینان دارید باید با زبان خوش و به دور از خشونت و محدودیت با او رفتار کنید. زیرا اگر مستقیم به او بگویید که دارد اشتباه می‌کند قطعا نتیجه عکس خواهد داشت و حس لجبازی را در او بیدار خواهید کرد!

منبع:

مشاوره فمیلیکو

https://moshaverehkhanevadeh.blogsky.com/https://www.wikihow.com/Cope-when-Your-Teenager-Falls-in-Love

خیانت، دروغ و احساسات آزاردهنده می تواند به طور قابل توجهی بر یک رابطه صمیمی تأثیر بگذارد. به گفته استیون استوسنی در مقاله familico.ir، "درمان خیانت"، در واقع، درد عاطفی اغلب با درد جسمی قابل مقایسه است، زمانی که نقض اعتماد رخ می دهد. کار کردن بر احساسات خود به دلیل از بین رفتن اعتماد به زمان و تلاش هر دو طرف نیاز دارد. اگر شما و همسرتان برای ترمیم رابطه به توافق رسیده‌اید، ارتباط آزاد می‌تواند به شما کمک کند تا پایه‌های یک رابطه طولانی‌مدت و موفق را بسازید.

مشکل را مشخص کن
به گفته رابرت وایس در مقاله فمیلیکو "درک رابطه جنسی، ی، زمانی که زوج ها از طریق خیانت، دروغ کار می کنند، مردان و زنان اغلب دوره ای از بی ثباتی عاطفی را پشت سر می گذارند که در آن خود را سرزنش می کنند و به احساسات و شهود خود شک می کنند. خیانت به عنوان تروما (PTSD) ایجاد میشود. در حالی که مردان ممکن است در حالت تدافعی قرار بگیرند و برای انکار یا پردازش اطلاعات به استدلال تکیه کنند، زنان ممکن است با واکنش‌های بیش از حد احساسی واکنش نشان دهند که می‌تواند منجر به جر و بحث یا اتهام شود. به طور مستقیم و آشکارا به مشکل رسیدگی کنید، نه اینکه آن را زیر فرش جارو کنید. ، مشاور ازدواج و خانواده در وب‌سایت familico.ir، می‌گوید حتی اگر اعتراف به یک خیانت یا دروغ دشوار باشد، اما این یک گام ضروری برای ترمیم اعتماد در رابطه است. در مورد خیانت به جای نادیده گرفتن آن بحث کنید، تا بتوانید در مورد اینکه اعمال دیگری چه احساسی در شما ایجاد کرده است صحبت کنید.

علت را بررسی کنید
اگر یکی از شما یا هر دوی شما نیاز به پنهان کاری اسرار دارید، این احتمال وجود دارد که رابطه در مسیری دشوار با احساس خشم و عدم اطمینان ادامه یابد. بررسی کنید که چرا و چگونه خیانت رخ داده است تا ریشه مشکل را پیدا کنید. اگر احساس می کنید در این رابطه گرفتار شده اید یا خفه شده اید، این احساس را با شریک زندگی خود در میان بگذارید. ممکن است هر دوی شما برای احساس استقلال بیشتر نیاز به ایجاد مرزها یا زمان تنهایی داشته باشید. الگوهای ارتباطی خود را بشناسید و هنگام برقراری ارتباط با یکدیگر از رفتارهای تدافعی خودداری کنید. در صورت بروز اختلاف نظر، در مورد مسائل اساسی در رابطه با یک میانجی یا مشاور حرفه ای بحث کنید. بهبودی ایده آل پس از خیانت به ایجاد اعتماد به یکدیگر بستگی دارد، اما مهمتر از آن، یادگیری اعتماد به غرایز خود، جستجوی حمایت یا مشاوره رابطه و تمرکز بر مراقبت از خود برای ایجاد حس خود.

اعتراف به اشتباه

هیچ کس کامل نیست و هر دوی شما باید این را درک کنید. حتی اگر اعتراف به اشتباه چالش برانگیز است، لازم است که نقش خود را برای حرکت به جلو بپذیرید. به شریک خود نشان دهید که مایلید با پذیرفتن نقش خود در شکست یا خیانت، اعتماد خود را دوباره بازسازی کنید. رندی کانلی برای شرکت‌های کن بلانچارد می‌گوید، وقتی مردم شجاعت پذیرش عیب‌ها را به دست می‌آورند، نشان‌دهنده مراقبت واقعی از شخص دیگری است. اگر افراد خیانت دیده تصمیم بگیرند که دوباره به این رابطه متعهد شوند، بازگرداندن آرامش و اعتماد واقعی به همسر زمان می برد. اگر با دروغ به اعتماد همسرتان خیانت کردید، بپذیرید که بازسازی دوباره اعتماد به زمان نیاز دارد. با این حال، نشان دادن مهربانی های واقعی او و اطمینان بخشیدن به تعهد شما به یک رابطه صادقانه، به بهبودی هر دوی شما کمک می کند. اولین قدم را با در اختیار گرفتن عیوب خود بردارید و احتمالاً همسرتان نیز همین کار را خواهد کرد.

عذرخواهی کنید، ببخشید و ادامه دهید
یک عذرخواهی صادقانه نشان می دهد که شما از کارهای خود پشیمان هستید. با عذرخواهی و شناسایی کارهایی که از آنها پشیمان هستید، حرکت به سمت بازسازی یک رابطه سالم را آغاز کنید. اگر شریک زندگی شما عذرخواهی می کند، موافقت کنید که او را ببخشید و آماده شوید تا خیانت را پشت سر بگذارید. رها کردن درد در گذشته دری را برای شروع رابطه با یک لوح تمیز باز می کند. به گفته لیندا و چارلی بلوم در مقاله خیانت فمیلیکو، "خیانت: فقط در مورد خیانت نیست"، وقتی زوج ها از بهانه و توجیه رفتار خود اجتناب می کنند، می توانند یک رابطه آسیب دیده را به یک رابطه مقدس تبدیل کنند. در واقع، بحرانی که پس از خیانت رخ می‌دهد، بسیاری از زوج‌ها را به درک عمیق‌تری از یکدیگر سوق داده است که در نتیجه روابط قوی‌تر و پیوند قابل اعتمادتری ایجاد می‌شود.

برای همسرتان بهترین باشید
یکی از مهم ترین دلایل خیانت مردان و زنان در زندگی مشترک، برآورده نشدن نیازها و خواسته ها توسط همسرشان است. به همین دلیل برای رفع نیازهای خود وارد رابطه دیگری می‌شوند و به فرد سوم پناه می‌برند بلکه خلاء های عاطفی و جنسی خود را برطرف کنند. بنابراین برای جلوگیری از خیانت و به ویژه برای جلوگیری از خیانت مرد سعی کنید نقاط ضعف خود را بشناسید و در رفع آن ها تلاش کنید. البته منظور ما این نیست که خودتان را به خاطر همسرتان کاملا تغییر دهید بلکه یعنی برای بیشتر شدن صمیمیت میان خود و همسرتان تا جایی که امکان دارد خودتان را به ایده آل های یکدیگر نزدیک کنید.

برای سازگاری با همسرتان تلاش کنید
همه انسان ها با بالا رفتن سن دچار تغییراتی می‌شوند که به مرور زمان بر روی رابطه با شریک زندگیشان تاثیر می‌گذارد. بهتر است برای تفاهم و شناخت بیشتر و همچنین رشد خود و همسرتان برنامه هایی مانند خواندن کتاب آموزشی، رفتن به سیمینارهای خانواده و ... در نظر بگیرید و برای پیشرفت و بهبود زندگی مشترکتان تلاش کنید.

منبع:

http://khanevadehekhoob.parsiblog.com/

فمیلیکو

https://oureverydaylife.com/say-husband-reconnect-after-affair-25362.html

همه ما می دانیم که روابط عاشقانه کار سختی است. مانند خودروها، آنها به نگهداری منظم نیاز دارند تا به خوبی کار کنند. اگر مشکلی وجود دارد، بهتر است فورا آن را تعمیر کنید تا از عوارض بعدی جلوگیری شود.

اغلب ما می توانیم برخی از تعمیرات را خودمان انجام دهیم. در مواقع دیگر، زوج درمانی رفتاری و کمک یک متخصص دارای مجوز ممکن است بهترین گزینه برای رابطه باشد. این نوع مشاوره رابطه عاطفی بر بهبود رضایت از رابطه و حل تعارض بین زوجین متمرکز است. هدف نهایی یک مشاور کمک به ایجاد یک رابطه سالم و حل هر مشکلی است که ممکن است وجود داشته باشد.

زوج درمانی چیست؟
زوج‌درمانی نوعی روان‌درمانی است که در آن یک درمانگر مجاز با تجربه بالینی کار با زوج‌ها، اغلب یک درمانگر ازدواج و خانواده دارای مجوز (LMFT)، به افراد درگیر در یک رابطه عاشقانه کمک می‌کند تا بینشی نسبت به رابطه خود پیدا کنند، تعارض را حل کنند و رابطه را بهبود بخشند. رضایت از استفاده از انواع مداخلات درمانی اگرچه عملکرد زوج‌درمانی رفتاری ممکن است بسته به جهت‌گیری نظری درمانگر متفاوت باشد، اما همه زوج‌درمانی شامل عناصر کلی زیر است:

تمرکز بر یک مشکل خاص (مانند مشکلات جنسی، اعتیاد به اینترنت، صمیمیت، حسادت)

مشارکت فعال درمانگر در درمان خود رابطه به جای هر فرد به طور جداگانه.

مداخلات مبتنی بر راه حل و تغییر محور در اوایل درمان.

ایجاد واضح اهداف درمانی.

تحقیقات انجام شده توسط انجمن روانشناسی آویژه به این نتیجه رسید که بیش از 97 درصد از زوج های مورد بررسی کمک های مورد نیاز خود را از زوج درمانی دریافت کردند. علاوه بر این، 93 درصد از زوج ها گفتند که درمان ابزارهای مؤثرتری برای مقابله با تعارض به آنها می دهد.

چه چیزی در زوج درمانی انتظار می رود
نمی دانید در هر جلسه زوج درمانی چه انتظاری دارید؟ به طور معمول، اولین جلسه زوج درمانی با چند سؤال مصاحبه استاندارد در مورد تاریخچه رابطه و همچنین بررسی عمیق خانواده مبدا، ارزش ها و پیشینه فرهنگی هر یک از طرفین شروع می شود. درمانگر یا مشاور ازدواج نیز ممکن است در صورت لزوم از جلسات اولیه برای مداخله در بحران استفاده کند.

سپس زوج درمانگر به زوجین در شناسایی موضوعی که در مرکز درمان قرار می گیرد، تعیین اهداف درمانی و برنامه ریزی ساختاری برای درمان برای هر جلسه مشاوره کمک می کند.

در طول درمان، درمانگر به زوج کمک می‌کند تا بینشی نسبت به پویایی‌های رابطه‌ای که مشکل را ایجاد می‌کند به دست آورند و هر دو طرف را برای درک نقش‌شان در تعاملات ناکارآمد راهنمایی کند. این بینش بیشتر در مورد مسائل و پریشانی رابطه به آنها کمک می کند تا نحوه درک آنها از رابطه و یکدیگر را تغییر دهند.

اگرچه به دست آوردن بینش مهم است، یکی دیگر از جنبه های مهم زوج درمانی شامل تغییر واقعی رفتارها است. زوج درمانگران اغلب مشق شب را به شرکای خود محول می کنند تا مهارت هایی را که در درمان آموخته اند در تعاملات روزمره خود به کار گیرند.

اغلب زوج‌ها با آگاهی بیشتر از الگوهای ارتباطی خود و با داشتن مهارت‌های لازم برای برقراری ارتباط مؤثر و حل مشکل با شریک زندگی خود، از درمان دور می‌شوند.

چه کسی باید از زوج درمانی استفاده کند؟
زوج درمانی برای هر نوع رابطه ای مفید است، از جمله:

روابط مستقیم یا همجنسگرا

روابط بین نژادی

روابط نوجوانان جوان یا دانشگاه

روابط با فاصله سنی زیاد

روابطی که در هر مرحله ای هستند، از جمله آشنایی، نامزدی یا ازدواج

برای مثال، زوجی که اخیراً نامزد کرده‌اند، ممکن است مشاوره قبل از ازدواج را فرصتی ارزشمند برای رسیدگی به انتظارات رابطه قبل از ازدواج بدانند. زوج دیگری که 25 سال با هم هستند، ممکن است مشاوره ازدواج را به عنوان راهی مؤثر برای بازیابی احساس هیجان و عاشقانه در رابطه خود کشف کنند.

زوج درمانی می تواند یک مشکل فعلی را حل کند، از تشدید مشکلات جلوگیری کند یا به سادگی یک "چک آپ" برای زوج خوشبختی که دوره گذار یا افزایش استرس را تجربه می کنند، فراهم کند. زمینه های رایج نگرانی که در زوج درمانی مورد توجه قرار می گیرد شامل مسائل مربوط به پول، فرزندپروری، رابطه جنسی، خیانت، همسر، مشکلات مزمن سلامت، ناباروری، قمار، مصرف مواد، فاصله عاطفی و درگیری های مکرر است.

آیا باید به مشاوره مراجعه کنم یا طلاق بگیرم؟
اگر رابطه کنونی شما متزلزل است، طلاق تنها گزینه نیست: مشاوره زوجین می تواند یک ازدواج دشوار را نجات دهد. اگر تمایلی به ازدواج با همسر خود دارید، باید به مشاوره زوجین مراجعه کنید. مشاوره زوجین که به عنوان مشاوره ازدواج نیز شناخته می شود، می تواند چیزی باشد که رابطه شما برای التیام زخم های قدیمی و شروع تازه به آن نیاز دارد. مشاوره می تواند راهی معنادار برای بازگرداندن پایه های ازدواج و روشن ساختن اینکه آیا طلاق تصمیم مناسبی است یا خیر.

چرا زوج ها در دریافت درمان به تاخیر می افتند؟
متأسفانه، بسیاری از زوج ها زمانی که میزان قابل توجهی از آسیب وارد شده است، درمان را امتحان می کنند. الگوهای ارتباطی ناسازگار قبلاً جا افتاده اند، پیوند عاطفی بین شرکا به شدت تضعیف شده است و سطح بالایی از رنجش به دلیل درگیری های حل نشده گذشته وجود دارد. لیست میتواند ادامه دهد.

تحقیقات مرکز مشاوره آویژه نشان می‌دهد که زوج‌ها به‌طور متوسط شش سال قبل از مراجعه به مشاوره ناراضی هستند.

این بدان معنا نیست که زوج درمانی نمی تواند در حل چنین مشکلات طولانی مدت مؤثر باشد. با این وجود، این یک تلاش بسیار چالش برانگیزتر و وقت گیر خواهد بود و به تعهد و تلاش زیادی از طرف هر دو طرف نیاز دارد.

تصورات نادرست در مورد چیستی زوج درمانی و هدف آن نیز می تواند از کمک گرفتن زودهنگام زوج ها جلوگیری کند. برخی ممکن است فکر کنند زوج درمانی فقط برای مسائل بسیار جدی که بر یک رابطه تأثیر می گذارد، از جمله خیانت یا اعتیاد است. دیگران ممکن است آن را به عنوان آخرین تلاش قبل از تصمیم گیری برای پایان دادن به رابطه تلقی کنند.

برخی از آن به عنوان راهی برای وادار کردن شریک زندگی خود به تغییر فکر می کنند زیرا آنها "مشکل" هستند. بسیاری از مردم از مزایای زوج درمانی در درمان طیف گسترده ای از مسائل رابطه آگاه نیستند. آنها نمی دانند که چقدر می تواند در بهبود رضایت کلی از رابطه مؤثر باشد که بر سلامت روانی افراد تأثیر می گذارد.

منبع:

https://psychology.avije.org/

https://www.talkspace.com/blog/everything-you-need-to-know-about-couples-therapy/

https://www.mayoclinic.org/tests-procedures/marriage-counseling/about/pac-20385249

گشادی واژن بعد از زایمان

تغییر در عملکرد

به طور کلی، عملکرد واژن شما در نتیجه بارداری یا زایمان تغییر نمی کند. با این حال، گاهی اوقات عضلات کف لگن که واژن را کنترل می کنند تحت تأثیر قرار می گیرند

این ماهیچه‌ها مثانه و واژن را احاطه کرده و از آن حمایت می‌کنند، بنابراین می‌توانند در هنگام تولد یا در اثر فشار بارداری آسیب ببینند یا ضعیف شوند. در برخی موارد، آسیب به عضلات کف لگن می تواند منجر به عوارضی مانند اختلال عملکرد مثانه یا افتادگی رحم شود.

کشش، پارگی و پارگی می تواند در اطراف دهانه واژن در طول زایمان اتفاق بیفتد. این جراحات باید با زمان کمی بهبود یابد.

اپیزیوتومی زمانی است که پزشک یا ماما یک برش کوچک در پرینه (پوستی که مقعد را به دهانه واژن متصل می کند) ایجاد می کند تا فضای بیشتری برای عبور نوزاد ایجاد کند.

به طور کلی، اپیزیوتومی در حدود سه تا شش هفته بهبود می‌یابد و در برخی موارد می‌تواند جای زخم باقی بگذارد. مقدار بافت اسکار بستگی به میزان درگیر شدن پرینه و سایر آسیب های بافت دارد. این بافت اسکار معمولاً قابل توجه نیست و بر ظاهر یا عملکرد واژن شما تأثیر نمی گذارد

راهنمای شما برای کار و زایمان

آسیب فورسپس

استفاده از فورسپس به عنوان مداخله پزشکی در هنگام زایمان می تواند باعث آسیب به بافت واژن شود. اکثر پزشکان دیگر از فورسپس استفاده نمی کنند، با این حال، اگر کودک شما برای بیرون آمدن فورسپس نیاز داشت و شما همچنان در اولین معاینه پس از زایمان خود درد واژن دارید، این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید.

بی اختیاری ادرار

یکی از رایج ترین مشکلاتی که برای مثال خانم ها بعد از زایمان دارند بی اختیاری ادرار است. برخی از زنان متوجه می‌شوند که ادرارشان نشت می‌کند، به‌ویژه با فعالیت‌های شدید، مانند پریدن یا عطسه کردن. این شایع است، اما طبیعی یا غیر قابل درمان نیست. از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برای تقویت عضلات کف لگن خود برای جلوگیری از بی اختیاری ادرار بخواهید

عملکرد جنسی

یک مطالعه مشاوره کودک فمیلیکو نشان داد که 91.3٪ از زنان پس از بچه دار شدن، نوعی مشکل جنسی را گزارش کردند. دلایل می تواند از اختلالات خواب کودک گرفته تا احساس یک زن در مورد واژن خود متغیر باشد. اعصاب لگن نیز ممکن است در طول دوران بارداری و زایمان آسیب ببینند یا تغییر کنند

ماهیچه های کف لگن که در هنگام تولد به شدت کار می کردند در عملکرد جنسی و ارگاسم نیز نقش دارند. برخی از زنان به دلیل ضعیف شدن عضلات کف لگن، کمبود رضایت جنسی را تجربه می‌کنند یا احساس می‌کنند که واژن آن‌ها مانند گذشته کار نمی‌کند.

رابطه جنسی دردناک همچنین می تواند به دلیل خشکی ناشی از تغییرات هورمونی بارداری و شیردهی باشد. این خشکی موقتی است و با روان کننده ها قابل درمان است

اگر رابطه جنسی بعد از بچه دار شدن برای شما بسیار دردناک است، با پزشک خود صحبت کنید تا هرگونه عارضه یا عفونت را رد کنید.

گزینه های درمان

خوشبختانه، برخی ورزش ها می توانند به تقویت عضلات ضعیف شده کف لگن کمک کنند. کگل - فشردن یا سفت کردن ماهیچه های کف لگن ساده و مکرر - فوایدی دارد.

سایر ورزش‌هایی که از عضلات مرکزی بدن شما استفاده می‌کنند در دوران بارداری بی‌خطر هستند و می‌توانند به درگیر کردن کل کف لگن برای قوی نگه داشتن آن کمک کنند. البته هیچ ورزش سنگین جدیدی را شروع نکنید، اما اگر قبل از بارداری ورزش می کرده اید، این کار را ادامه دهید زیرا فواید زیادی دارد.

درمان کف لگن

مطالعات فمیلیکو نشان داده اند که برنامه های ورزش کف لگن پس از زایمان در کاهش بی اختیاری ادرار پس از زایمان و قدرت کف لگن بسیار مفید است. موثرترین برنامه ها توسط متخصصان بهداشت آموزش دیده اجرا می شود و شامل دستگاه مقاومت واژن می شود.

ممکن است انجام این تمرینات به تنهایی دشوار باشد. اگر با ضعیف شدن عضلات کف لگن دست و پنجه نرم می کنید، با پزشک خود صحبت کنید. بسیاری از پزشکان و شرکت های بیمه مزایای حمایت از زنان در دوران بارداری و پس از آن را برای جلوگیری از هرگونه مشکل در آینده تشخیص می دهند.

جراحی ترمیمی

در موارد شدید، ممکن است جراحی برای ترمیم کف لگن و حمایت از هر ساختاری که ممکن است افتاده باشد، مانند رحم یا مثانه، مورد نیاز باشد.

تغییرات بدن شما بعد از بارداری

به طور کلی، واژن ساختاری است که برای نگهداری نوزاد طراحی شده است و بعد از بارداری از نظر ساختار یا ظاهر تغییر چندانی نخواهد داشت. با این حال، در برخی موارد، در نتیجه آسیب یا ضعیف شدن عضلات کف لگن، یک زن ممکن است تغییرات پس از زایمان مانند بی اختیاری ادرار، اختلال عملکرد مثانه یا درد در حین رابطه جنسی را تجربه کند.

اگر هر یک از این تغییرات را تجربه کردید، اجازه ندهید که خجالت مانع کمک شما شود. این مسائل بسیار رایج و اغلب قابل درمان هستند. در مورد گزینه های درمانی با پزشک خود صحبت کنید.

چرا زایمان باعث گشادی واژن در زنان می‌شود؟

همانطور که گفتیم یکی از شایع ترین و مهم ترین دلایل گشادی واژن، زایمان طبیعی است. قطر واژن بانوان حدود 2.1 سانتی متر تا 3.5 سانتی متر می‌باشد. در هنگام داشتن رابطه جنسی، قطر واژن کمی بیشتر از این اندازه می‌شود اما در هنگام زایمان طبیعی، اندازه متوسط سر نوزاد حدود 11 سانتی متر است! بنابراین در هنگام زایمان، جنین با عبور از واژن، بافت های این ناحیه را دچار کشیدگی می‌کند. در بعضی از موارد، کشیدگی واژن به اندازه‌ای است که بعد از زایمان به راحتی قابل ترمیم نخواهد بود و در نتیجه سبب گشادی واژن بعد از زایمان می‌شود. پس بهتر است قبل از اینکه دچار کشیدگی و شل شدن واژن شوید، از این اتفاق جلوگیری کنید.

چگونه از گشاد شدن واژن بر اثر زایمان طبیعی جلوگیری کنیم؟

معمولا بیشتر مادرانی که بیش از دو زایمان طبیعی داشته‌اند در زایمان سوم، بافت واژن و عضلات لگن در آن ها دچار افتادگی و سستی می‌شود. اما به نظر شما امکان جلوگیری از شل شدن واژن بعد از زایمان وجود دارد؟ جواب ما به این سوال مثبت است و در اینجا به دو روش برای جلوگیری از گشادی واژن اشاره می‌کنیم:

• برخی از تمرینات هستند که به کنترل گشادی واژن بعد از زایمان، کمک زیادی می‌کنند. تمرین کگل با تقویت عضلات کف لگن بعد از زایمان، سبب ترمیم واژن بعد از زایمان طبیعی می‌شود. البته برای شروع این تمرینات لازم است حتما با پزشک خود صحبت کنید و از او اجازه بگیرید.
• با توجه به شدت زایمان طبیعی مادر، روند زایمان نیز می‌تواند منجر به تورم اندام های واژن شود. برخی از پزشکان برای خروج راحت تر نوزاد در هنگام زایمان از دستگاه فورسپس و وکیوم برای برش ناحیه بین واژن و مقعد مادر استفاده می‌کنند که در جلوگیری از کشش زیاد واژن، بی تاثیر نیست. در واقع تحقیقات نشان می‌دهد خروج آرام نوزاد، مانع از تغییرات زیاد عضلات کف لگن و بافت واژن می‌شود.

منبع:

https://familico.ir/vagina-after-pregnancy/

https://www.verywellfamily.com/what-happens-to-your-vagina-after-pregnancy-4156275
https://www.healthline.com/health/parenting/your-pelvic-floor-explained

این یکی از رایج ترین انگیزه های خیانت است. پسر پیری که از بحران میانسالی رنج می برد. بر خلاف همه او سعی می کند به خود ثابت کند که هنوز ارزش چیزی را دارد. سرش پر از ایده است.

شاید شما آن را یک کلیشه کامل بدانید، اما دو بار فکر کنید. آیا در زندگی خود حتی یک پسر را ندیده اید که این سناریو را زنده کند؟ او نمی تواند با فروپاشی کنار بیاید. وحشت زده می ترسد مردانگی خود را از دست بدهد. رابطه زناشویی، خیانت و همسر بسیار جوان تر، درمان پیری است.

بدترین چیز این است که او احساسات شریک زندگی خود را در نظر نمی گیرد. ممکن است هنوز فکر کند که او را دوست دارد، هنوز هم می خواهد با او باشد. او فقط به یک استراحت کوتاه نیاز دارد. چالشی که زمان را متوقف خواهد کرد.

احتمالا فکر می کنید کمی احمقانه است. ولی دقیقاً همینطور است. بسیاری از مردان می توانند با وقار پیر شوند. اما برخی آنها در نهایت به آنها صدمه می زنند، آنها بیشتر دوست دارند. آنها به شدت خودخواهانه عمل می کنند. آنها درست فکر نمی کنند و اذعان دارند که این بزرگترین مشکل آنهاست.

مردانی که به این زودی ها بزرگ نمی شوند

برخی از مردان "مشکل" دارند و نمی خواهند بالغ شوند. منظور این است که بیشتر مبارزه آنها تصمیم گیری است. آنها نمی توانند مراحل خاصی را ببندند، به دوستی ها پایان دهند و ادامه دهند. آنها مدام به زمانی برمی گردند که زندگی آنها اینقدر بی خیال بود.

آن‌ها «مردان خیانتکاری» هستند که نمی‌توانند در برابر خیانت مقاومت کنند، وقتی فرصتی پیش بیاید. گاهی اوقات فقط یک لبخند، نگاه معصومانه یا گفتگوی تصادفی در قهوه خانه است. سپس همه چیز به حالت قبلی باز می گردد. خیلی اوقات، بدون وجدان.

بالاخره این فقط رابطه جنسی است، درست است؟

این خیانت نبود، فقط یک سرگرمی بود. شما باید در زمان حال زندگی کنید، به گذشته نگاه نکنید. تو کسی هستی که من دوستش دارم. دوباره مثل همیشه پیش تو برگشتم…

وحشتناک است

اما برخی از افراد سال ها در روابط سمی گیر کرده اند. او قول اصلاح می دهد، او وانمود می کند که او را باور می کند و اجازه می دهد که برگردد. اما پسر هرگز مرد نمی شود. او هرگز در برابر فرصتی که پیش آمده مقاومت نمی کند.

به سختی می توانم برای همه اینها راه حلی پیدا کنم. مردانی که چنین خیانت می کنند، اغلب با کسی در ارتباط هستند که اجازه می دهد این اتفاق بیفتد. آنها می دانند که گناهانشان بخشیده می شود. آنها پناهگاه امنی دارند که می توانند به راحتی به آنجا برگردند.

تنها راه چاره این است که پناهگاه را دور کنیم. پایان قطعی گاهی اوقات یک راه حل است. هیچ فایده ای ندارد که منتظر بمانیم تا این اتفاق بیفتد. اگر می دانید که مرد شما مشکلاتی دارد، باید به او توجه کنید. یاد بگیرید چگونه نه بگویید. به او فرصت دهید، اما یک خط را دنبال کنید. منتظر نمانید تا شیر بریزد، حرکت را انجام دهید و اولین قدم را بردارید.

مردانی که قدرت نه گفتن ندارند

مردان خیانتکار قدرت نه گفتن به موقعیت هایی که بستر خیانت به همسرشان فراهم است را ندارند. این مردان از عزت نفس پایینی برخوردارند و شخصیت با ثباتی ندارند و به همین دلیل مستعد خیانت به همسر خود هستند. این در حالی است که خیلی از مردانی که برای خود ارزش قائل اند، همیشه و در همه حال به همسر خود وفادار باقی می‌مانند. اگر احساس می‌کنید همسر شما نسبت به شما وفادار نیست بهتر است به یک مشاوره خیانت مراجعه کنید.

مردانی موقعیت پایین تری از همسر خود دارند

در جواب به سوال چه مردانی بیشتر خیانت می‌کنند به نه نشانه اشاره کرده ایم که در اینجا به دهمین نشانه می‌پردازیم. مردانی که از همسر خود کمتر هستند! گاهی اوقات برخی از مردانی که نسبت به همسر خود از جایگاه مالی و یا اجتماعی کمتری برخوردارند، همواره احساس کمتری می‌کنند و به دنبال اثبات توانایی های خود هستند. بنابراین این مردان ممکن است احساس خلا و کمبود خود را به کمک ارتباط با زنان دیگر جبران کنند.

مردانی که سپاسگزار شما نیستند

مردانی که قدردان زحمات و تلاش های شما برای بهبود زندگی نیستند، زمینه بیشتری برای خیانت دارند. این مردان هیچ گاه از کیفیت زندگی و رابطه زناشویی شان راضی نیستند و در حسرت زندگی اطرافیانشان هستند. بنابراین تمایل بیشتری برای آغاز رابطه با فرد سوم دارند تا به ظاهر به زندگی رویایی خود نزدیک شوند.

مردانی که حد و مرزی برای رابطه با جنس مخالف ندارند

در واقع مردان خیانتکار نمی‌توانند کیفیت رابطه خود با زنان را کنترل کنند و هیچ حد و مرزی برای رابطه خود قائل نیستند. بنابراین ممکن است از حد خود فراتر رفته و به مرور زمان وارد رابطه دیگری شوند.

منبع:

فمیلیکو
https://moshaverehkhanevadeh.blogsky.com/

https://familico.ir/betrayal-counseling/

https://medium.com/@CoPatrykWojcik/why-do-men-cheat-db4771dd0fa9

https://ifstudies.org/blog/who-cheats-more-the-demographics-of-cheating-in-america

هنگامی که روان درمانگر مناسب خود را پیدا کردید، باید مراحل اولیه را انجام دهید تا آنها بتوانند شما و سابقه پزشکی شما را درک کنند. چند جلسه اول به درمانگر کمک می کند تا شما و وضعیت شما را بشناسد. این به آنها اجازه می دهد بهترین سبک درمان را تعیین کنند.

روان درمانگران می توانند هم بزرگسالان و هم کودکان را درمان کنند. ممکن است برنامه‌های کوتاه‌مدتی برای درمان مشکلات فوری یا برنامه‌های درمانی بلندمدت برای درمان چالش‌های پیچیده‌تر وجود داشته باشد.

انواع مختلفی از درمان بر اساس شرایط و ترجیحات خاص شما وجود دارد. این شامل:

درمان شناختی رفتاری (CBT)

این نوع درمان به شما کمک می کند تا الگوهای رفتاری و تفکری که ممکن است برای شما مضر باشد را شناسایی و تغییر دهید. شما روی جایگزین کردن آنها با افکار دقیق و رفتارهای عملکردی کار خواهید کرد.

درمان بین فردی (IPT)

این درمان کوتاه مدت به شما کمک می کند تا مسائل بین فردی خود را درک کنید. به شما آموزش می دهد تا احساسات خود را بهتر بیان کنید و ارتباط با دیگران را بهبود بخشید.

روان درمانی

روان درمانگران از این روش برای رسیدگی و درمان آسیب های دوران کودکی به منظور بهبود رفتار و سلامت روان استفاده می کنند.

درمان حمایتی

این رویکرد به شما کمک می کند تا منابع خود را برای کاهش اضطراب، تقویت مکانیسم های مقابله و بهبود عملکرد اجتماعی و اجتماعی توسعه دهید. روان درمانگران از راهنمایی و تشویق برای کمک به شما استفاده می کنند.

اگر با سلامت روان خود دست و پنجه نرم می کنید، در نظر داشته باشید که با پزشک یا یک متخصص روان درمانی آویژه تماس بگیرید.

روان درمانی یا گفتار درمانی راهی برای کمک به افرادی است که دارای طیف گسترده ای از بیماری های روانی و مشکلات عاطفی هستند. روان درمانی می تواند به حذف یا کنترل علائم آزاردهنده کمک کند تا فرد بتواند عملکرد بهتری داشته باشد و بهزیستی و بهبودی را افزایش دهد.

مشکلاتی که روان درمانی به آنها کمک می کند شامل مشکلات در کنار آمدن با زندگی روزمره است. تأثیر ضربه، بیماری یا از دست دادن پزشکی، مانند مرگ یکی از عزیزان؛ و اختلالات روانی خاص، مانند افسردگی یا اضطراب. انواع مختلفی از روان درمانی وجود دارد و برخی از انواع ممکن است با مشکلات یا مسائل خاص بهتر عمل کنند. روان درمانی ممکن است همراه با دارو یا سایر روش های درمانی استفاده شود.

جلسات درمانی

درمان ممکن است در یک محیط فردی، خانوادگی، زوجی یا گروهی انجام شود و می تواند به کودکان و بزرگسالان کمک کند. جلسات معمولاً یک بار در هفته و حدود 30 تا 50 ساعت برگزار می شود. هم بیمار و هم درمانگر باید به طور فعال در روان درمانی مشارکت داشته باشند. اعتماد و رابطه بین یک فرد و درمانگر او برای همکاری موثر و بهره مندی از روان درمانی ضروری است.

روان‌درمانی می‌تواند کوتاه‌مدت (چند جلسه)، پرداختن به مسائل فوری، یا بلندمدت (ماه‌ها یا سال‌ها)، پرداختن به مسائل طولانی‌مدت و پیچیده باشد. اهداف درمان و ترتیبات برای دفعات و مدت زمان ملاقات به طور مشترک توسط بیمار و درمانگر برنامه ریزی می شود.

رازداری یک نیاز اساسی روان درمانی است. همچنین، اگرچه بیماران در احساسات و افکار شخصی مشترک هستند، اما تماس فیزیکی صمیمی با یک درمانگر هرگز مناسب، قابل قبول و مفید نیست.

روان درمانی و دارو درمانی

روان درمانی اغلب در ترکیب با دارو برای درمان بیماری های روانی استفاده می شود. در برخی شرایط دارو ممکن است به وضوح مفید باشد و در برخی دیگر روان درمانی ممکن است بهترین گزینه باشد. برای بسیاری از افراد، درمان ترکیبی دارو و روان درمانی بهتر از هر دو به تنهایی است. بهبود شیوه زندگی سالم، مانند تغذیه خوب، ورزش منظم و خواب کافی، می تواند در حمایت از بهبودی و سلامت کلی مهم باشد.

برای درمان چه مشکلاتی می‌توان از روان درمانی بهره برد؟

تمام افراد می توانند برای درمان بیماری روانی به روان درمانگر مراجعه کنند تا با کمک او بتوانند به راحتی مشکلات روحی و روانی خود را حل کنند. برخی از این مشکلات که به کمک روان درمانگر قابل درمان است شامل موارد زیر می‌شود:

• استرس و اضطراب
• اختلال دو قطبی
• وسواس فکری
• اسکیزوفرنی یا اختلال روان پریشی
• انواع اعتیاد مانند اعتیاد به مواد مخدر، مشروبات الکلی، قمار، بازی‌های رایانه‌ای و...
• حملات پانیک
• فوبیا و ترس
• رفع پرخاشگری و خشم
• درمان بی خوابی
• درمان بی‌اشتهایی یا پرخوری عصبی
• اختلالات شخصیتی مانند شخصیت مرزی و شخصیت وابسته
• درمان آسیب‌های روحی پس از طلاق، جدایی، فقدان عزیزان و...
• توانایی مقابله با سوء‌استفاده‌های جنسی
• درمان مشکلات جنسی
• رفع مشکلات ارتباطی
• رفع تضاد‌ها
• و...

منبع:

آویژه

https://www.medicinenet.com/what_exactly_does_a_psychotherapist_do/article.htm

https://www.psychiatry.org/patients-families/psychotherapy

https://www.webmd.com/a-to-z-guides/what-is-psychotherapist

تصویر رایج روانکاوی شباهت زیادی به کارتون های تلوزیونی دارد: بیمار روی کاناپه، که به طرز ناراحت کننده ای آسیب های گذشته و ترس های سرکوب شده را لایروبی می کند. دکتر احتمالاً ریش و عینک دارد، اخم می کند و به طور تصادفی شبیه زیگموند فروید است.

فروید مولد روانکاوی است و بیش از یک قرن بعد هنوز منبع بسیاری از تصورات رایج (و تصورات نادرست) در مورد این شکل از درمان است. فروید که مردی در دوران پربازدارنده‌اش بود، ایده‌های عجیب و غریبی داشت - به‌ویژه در مورد رابطه جنسی، تأثیر طولانی‌مدت تمرین‌های کوچک و زنان - اما او ایده‌های خوب زیادی هم داشت. که مورد آخر اساس روانکاوی مدرن را تشکیل می دهند.

دکتر جاناتان شیدلر، پروفسور و درمانگر بالینی، در مقاله‌ای در وب‌سایت انجمن روان‌شناسی آمریکا Monitor On Psychology، چنین می‌گوید: «توسعه تفکر روان‌کاوانه به فروید ختم نشد، همان‌طور که پیشرفت فیزیک با نیوتن یا نیوتن خاتمه یافت. توسعه سنت رفتاری در روانشناسی با واتسون به پایان رسید.

روانکاوی (که گاهی اوقات درمان روان پویشی نامیده می شود) شاخه ای از روانشناسی بالینی است که به لطف برخی از باورهای فروید بسیار مورد انتقاد قرار گرفته است. همچنین از زمانی که او این اصطلاح را در سال 1896 ابداع کرد، این مورد به طور قابل توجهی تغییر کرده است.

آیا به دنبال حرفه ای در زمینه روان درمانی فکر می کنید؟ در نظر گرفتن تحت درمان؟ در هر صورت، باید تفاوت بین روانشناس و روانکاو را بدانید. در این مقاله به سوال زیر پاسخ خواهیم داد:

تفاوت بین روانشناس و روانکاو چیست؟

کوتاه‌ترین و ساده‌ترین پاسخ این است که روان‌شناسی یک رشته است و روانکاوی یکی از تکنیک‌های درون آن رشته است که روانکاوان را به نوعی روان‌شناس تبدیل می‌کند. مشکل این پاسخ ساده این است که همه روانکاوان روانشناس نیستند. برخی از آنها روانپزشک یا حتی مددکار اجتماعی بالینی هستند. فروید احتمالاً به ما می‌گوید برای پاسخ به این سؤال عمیق‌تر کاوش کنیم، پس بیایید آن را تجزیه کنیم.

روانشناسان متخصصان سلامت روان با مدرک دکترا در روانشناسی هستند. بسیاری از روانشناسان آموزش های بالینی را گذرانده اند و با بیماران کار می کنند، اما روانشناسان پژوهشی نیز وجود دارند که نحوه عملکرد ذهن انسان و ذهن حیوانات را مطالعه می کنند.

روانپزشکان پزشکان پزشکی با MD یا DO هستند که تخصص خود را در درمان مشکلات سلامت روان انتخاب کرده اند. از آنجایی که آنها پزشک هستند، می توانند دارو تجویز کنند.

روانکاوها پزشکانی هستند که نوع خاصی از روان درمانی را بر اساس نظریه هایی انجام می دهند که ابتدا توسط فروید ارائه شد و بعداً توسط متخصصان این حوزه بسط یا اصلاح شد.

رویکرد روانشناسان و روانکاوان چگونه متفاوت است؟

رویکرد عملی در واقع بیشتر یکسان است. هم روانشناسان بالینی و هم روانکاوان با بیماران ملاقات می کنند، از آنها سؤال می پرسند، به پاسخ های آنها گوش می دهند و راه هایی را برای کمک به آنها ارائه می دهند تا احساس بهتری داشته باشند. مهم ترین تفاوت ها معمولاً شامل انواع سؤالاتی است که پزشکان می پرسند و راه حل هایی که ارائه می دهند.

روانشناسان با این فرض عمل می کنند که با در نظر گرفتن ابزارها و استراتژی های مناسب، افراد می توانند یاد بگیرند که در مورد خود و زندگی خود متفاوت فکر کنند. در نتیجه، آنها می توانند با ترس روبرو شوند، بر افسردگی و اضطراب غلبه کنند، علائم یک بیماری روانی یا اختلال استرس پس از سانحه را مدیریت کنند یا فقط از زندگی بیشتر لذت ببرند. برخی از روانشناسان به بررسی گذشته بیماران می پردازند تا دلایل اصلی مشکلات آنها را جستجو کنند، اما به طور کلی، بیشتر آنها از یک رویکرد آینده نگر برای حل مسئله استفاده می کنند که معمولاً به عنوان درمان شناختی رفتاری (یا CBT) شناخته می شود. ایده حاکم بر این است که افکار ما بیشتر از شرایطمان به احساسات ما کمک می کند، بنابراین تغییر در طرز فکر می تواند ما را شادتر یا کمتر مستعد افسردگی و اضطراب کند.

روانکاوان معتقدند که بیماران (و مسائل آنها) بسیار پیچیده تر هستند. درک – نه از بین بردن – احساسات نهفته در افسردگی و اضطراب راه بهتری برای کمک به افراد برای دستیابی به سلامت روان و سلامت عاطفی است. روانکاوها با این فرض عمل می کنند که ضمیر خودآگاه تنها بخش کوچکی از آنچه ما هستیم است، و ضمیر ناخودآگاه (که توسط تجربیات و روابط اولیه ما شکل گرفته است) کمک زیادی به مسائل ما و گاهی مقاومت ما در برابر کار می کند.

تاریخچه علم روانکاوی متعلق به چه زمانی است؟

پایه گذار مکتب روانکاری زیگموند فروید است و می‌توان گفت علم روانکاوی با نام او گره خورده است. زیگموند فروید دکتر روانکاو و روانشناس اهل اتریش بود که تحقیقات خود را در زمینه روانکاوی در دهه ۱۸۹۰ آغاز کرد. او در ابتدا متخصص مغز و اعصاب بود و دریافت برخی از بیماری‌های روانی به دلیل مشکلات جسمانی نیست؛ بلکه در اثر عوامل ذهن او به وجود آمده‌اند. فروید تحقیقات خود را در زمینه اختلالات شخصیتی و روانی ادامه داد که نتیجه‌ی آن دیدگاه روانکاوی بود. او در مسیر درمان روانکاوی نظریه‌های گوناگونی مانند عقده‌ی ادیپ و الکترا، خودآگاه و ناخودآگاه، شخصیت و... را بیان کرد و علی‌رغم مخالفت‌های بسیاری که با او شد توانست انجمن روانکاوی جهان را تشکیل دهد و به عنوان پایه گذار مکتب روانکاوی و پدر این علم شناخته شود.

روانکاوی برای درمان کدام اختلالات روانی کاربرد دارد؟

اگر شما هم از اختلالات روانی رنج می‌برید و قصد دارید برای درمان خود اقدام کنید باید بدانید که با توجه به نوع اختلال خود به روانکاو، روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنید. برخی از بیماری‌ها یا اختلالاتی که می‌توانید برای درمان آن در یک دوره روانکاوی شرکت کنید یا به پزشک روانکاو مراجعه کنید به شرح زیر است:

• استرس و اضطراب
• داشتن رفتارهای خود تخریبی
• فوبیا
• افسردگی
• مسائل ارتباطی با دیگران
• وسواس فکری
• مشکلات جنسی
• اختلال روانشناختی
• و...

منبع:http://psychologist1.blog.ir/

روانشناسی آویژه

https://www.noodle.com/articles/what-is-the-difference-between-a-psychologist-and-a-psychoanalyst

چه مدت پس از تولد می توان رابطه جنسی داشت و چه حسی خواهد داشت؟ برای داشتن رابطه جنسی راحت و لذت بخش بعد از بارداری این راهنمای مشاوره فمیلیکو پس از زایمان را دنبال کنید.

فکر کردن به رابطه جنسی پس از زایمان می تواند برای والدین جدید خسته کننده به نظر برسد، به خصوص با توجه به همه چیزهایی که در برابر آنها وجود دارد:

درد طولانی زایمان

هورمون های خشمگین

بلوغ نوزاد

افسردگی پس از زایمان

تغییرات عجیب بدن

و البته، بزرگترین فیل کشنده میل جنسی. در اتاق: خستگی خالص داشتن یک نوزاد. همچنین ممکن است پس از در آغوش گرفتن کودک در بیشتر روز احساس «آرامش» داشته باشید.

اما در حالی که ممکن است استفاده از آن آخرین چیزی باشد که به ذهن شما می رسد، اما برای همیشه اینطور نخواهد بود. در واقع، طبق مطالعه مرکز فمیلیکو ، 94 درصد کامل از پاسخ دهندگان ادعا کردند که از زندگی جنسی خود پس از زایمان راضی هستند و بیش از نیمی از آنها گفتند که بچه دار شدن اوضاع را بهبود می بخشد.

پس چه مدت پس از تولد می توان رابطه جنسی داشت؟ اکثر پزشکان توصیه می کنند که به مدت شش هفته چیزی را در واژن قرار ندهید تا به خودتان فرصت دهید تا بهبود یابد. لوچیا (ترشح خون باقیمانده و بافت رحم) احتمالاً تا آن زمان نیز متوقف شده است. با این حال، قبل از پریدن زیر ملحفه، مهم است که توجه داشته باشید که رابطه جنسی پس از تولد به زمان و تلاش نیاز دارد. این حقایق می تواند به شما کمک کند گرما و ارتباطی را که در وهله اول باعث شد آن کودک به شما بازگردد.

رابطه جنسی پس از زایمان احتمالا در ابتدا احساس خوبی نخواهد داشت.
روانشناسی فمیلیکو می گوید: «فرض این است که درد ناشی از ضربه زایمان است، اما همچنین به سطوح پایین استروژن که بر کشش بافت های واژن تأثیر می گذارد، مربوط می شود. سطح استروژن بلافاصله پس از زایمان کاهش می یابد و در دوران شیردهی پایین می ماند. دکتر بوث می‌گوید: «زمانی که یک زن شیر می‌دهد، به‌ویژه در آغاز، کاهش استروژن همراه با سطوح بالای پرولاکتین و اکسی توسین می‌تواند شبیه یائسگی در دو تا سه ماه اول باشد. به تعریق شبانه، گرگرفتگی، خشکی واژن و اغلب درد فکر کنید.

حتی مادرانی که تحت عمل سزارین قرار گرفته اند، احتمالاً بعد از تولد، حتی شش هفته پس از زایمان، رابطه جنسی دردناکی را تجربه خواهند کرد. اگر اپیزیوتومی یا پارگی دیگری داشتید، زمان لازم برای بهبودی به میزان گسترده و محل برش بستگی دارد.

دلایلی وجود دارد که بعد از تولد به رابطه جنسی علاقه ندارید.
کمبود خواب، تغییر پویایی بین شما و شریک زندگیتان، و شاید برخی از مسائل مربوط به تصویر بدنی که متوجه می شوید شکم خود را صاف نمی کند: دقیقاً ترکیبی نیست که شما را در خلق و خوی رابطه جنسی بعد از کودک قرار دهد. اگر شما شیر می دهید، حتی طبیعت نیز علیه شما کار می کند. دکتر بوث می گوید: «شیردهی اکسی توسین را ترشح می کند، هورمونی که باعث ایجاد احساسات خوب نسبت به کودک می شود، اما میل جنسی شما را نیز سرکوب می کند. "از نظر انسان شناسی، پایین نگه داشتن میل جنسی، راهی است که بدن شما برای جلوگیری از بارداری دیگر زودهنگام انجام می دهد. بیماران همیشه وقتی متوجه می شوند دلیلی برای عدم تمایل آنها به رابطه جنسی وجود دارد، راحت می شوند."

ممکن است واژن شما تغییر کند.
بسته به سن شما و تعداد فرزندانی که داشته اید. دکتر بوث می‌گوید: «حتی افرادی که سزارین کرده‌اند نیز ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرند، زیرا هورمون‌های بارداری لبه لگن را گشاد می‌کنند». همچنین به همین دلیل است که فردی که به سرعت وزن کودک خود را از دست می دهد ممکن است برای چندین ماه هنوز در شلوار جین خود قرار نگیرد. اگر فکر انجام کگل به معنای واقعی کلمه شما را دچار تنبلی می‌کند، پیلاتس را امتحان کنید: دکتر بوث می‌افزاید: «تمام تمرکز بر روی هسته نیز به سفت شدن کف لگن کمک می‌کند.

رابطه جنسی بعد از کودک مهم است.
مشاوره فمیلیکو، مربی جنسی و مادر در نیویورک می گوید: "اگر صمیمیت فیزیکی وجود نداشته باشد، یا اگر واقعاً محدود باشد، زوج ها احساس می کنند که هم اتاقی هستند، که به ندرت چیز خوبی است. احساس قطع ارتباط می تواند منجر به رنجش شود." "با بوسیدن یا لمس کردن یکدیگر به روشی عاشقانه شروع کنید و زمانی که آماده شدید به رابطه جنسی بعد از زایمان ادامه دهید."

واقعیت این است که شما زمان زیادی برای صرف شام یا بیرون رفتن برای قرارهای مفصل نخواهید داشت، بنابراین رابطه جنسی می تواند چیزی باشد که به شما یادآوری می کند که در یک تیم هستید - و باز هم بیشتر از فقط مامان و بابا. همچنین، بیایید صادق باشیم، همه را در روحیه بهتری قرار می دهد.

سعی کنید رابطه جنسی هرچند کوتاه داشته باشید
دانستن این که لازم نیست یک جلسه طولانی باشد، یک واقعیت دوست داشتنی برای بزرگسالان است. لوین می‌گوید: «از شریک زندگی‌تان بخواهید هر کاری را که برای روشن شدن شما لازم است انجام دهد، و سپس شما کاری را که برای حفظ توجهتان در لحظه لازم است انجام دهید». "روی این احساس تمرکز کنید - کاری که او با شما انجام می دهد، کاری که شما با او انجام می دهید - تا حضور داشته باشید."

بعد از ظهرها واقعا می تواند لذت بخش باشد.
ماریان، مادر دو فرزند، از روزهای اول به یاد می آورد: «زمانی که شب ها به رختخواب می رفتم، آنقدر خسته بودم که نمی توانستم یک صفحه از کتابم را بخوانم، چه برسد به رابطه جنسی. "من متوجه شدم که شوهرم را خیلی رد می کنم، که هرگز احساس خوبی ندارد." سپس آنها متوجه شدند که آخر هفته ها در طول چرت زدن پسرشان زمان مناسبی برای رابطه جنسی است. او می‌گوید: «این فشار شب‌های ما را از بین برد و تبدیل به چیزی شد که هر دو مشتاقانه منتظرش بودیم. "و ما هنوز هم چرتمان را دوست داریم!"

رابطه جنسی پس از تولد ممکن است بهتر از آن چیزی باشد که فکر می کنید.
بسیاری از مردم بعد از تولد بیشتر از قبل از والدین شدن از رابطه جنسی لذت می برند. یک توضیح احتمالی: "زایمان ما را با طیف وسیعی از احساسات بیدار می کند، و در نتیجه، بدن ما، به ویژه اندام تناسلی ما، زنده تر می شود و پتانسیل لذت ما را افزایش می دهد." زایمان همچنین می‌تواند قسمت‌های داخلی ما را به جای مناسب تغییر دهد تا آنها را نسبت به تحریک حساس‌تر کند. او می‌افزاید: «بسیاری از زنان بعد از بچه‌دار شدن، احساس راحتی بیشتری با بدن‌شان و ارگاسم‌های شدیدتر دارند».

شما دوباره میل به رابطه جنسی پس از زایمان خواهید داشت.
همانطور که دوباره می خوابید و دوباره با دوستان بیرون می روید و حتی برای زایمان دوباره آماده می شوید، می خواهید دوباره رابطه جنسی داشته باشید. کریستی، مادر دو فرزندی که پس از اولین بار برای از سرگیری یک زندگی جنسی عادی با مشکل مواجه شد، می‌گوید: «به خود زمان بدهید تا به معنای واقعی کلمه بهبود پیدا کنید، اما همچنین با نقش‌های جدید خود سازگار شوید. "با یکدیگر صادق و گشاده رو باشید و به یاد داشته باشید که گاهی اوقات ممکن است حال و هوای ورود نداشته باشید، اما بعد از آن واقعاً خوشحال خواهید شد که این کار را انجام دادید!"

برخلاف آنچه ممکن است فکر کنید، داشتن فرزند بیشتر به معنای کاهش جنسیت نیست. درست مانند اینکه رفتن از صفر به یک کودک بزرگترین تغییر است، بازگشت به رابطه جنسی بعد از نوزاد شماره یک نیز سخت ترین است. خط پایانی: در یک نقطه مشخص متوجه می‌شوید که زندگی با بچه‌ها همیشه آشفته خواهد بود، و فقط باید کارهای خاصی را انجام دهید، مانند فریب دادن، هر جا و هر زمان که می‌توانید.

https://familico.ir/sex-kids-around/

https://www.parents.com/parenting/relationships/sex-and-marriage-after-baby/how-to-have-great-postpartum-sex/

https://moshaverehkhanevadeh.blogsky.com/